Aan die test, die tussen oktober 2019 en november 2020 uitgevoerd werd, namen 26 patiënten deel. De helft van hen kreeg eerst een kunstalvleesklier en schakelden later in de proef over op een standaard insulinetherapie. De andere helft van de deelnemers deed precies het tegenovergestelde. De onderzoekers keken over een periode van 20 dagen hoe lang de patiënten binnen hun beoogde bloedsuikerspiegel bleven. Het onderzoek werd uitgevoerd door de Universiteit van Cambridge en het Universitair Ziekenhuis van Bern.
Kunstalvleesklier presteert goed
De resultaten van deze test waren hoopgevend. De kunstalvleesklier slaagde er in de bloedsuikerspiegel van de patiënten gemiddeld 53 procent van de tijd binnen het doelbereik te houden. Bij de standaard insuline behandeling gebeurde dat in gemiddeld 38 procent van de gevallen. In tijd uitgedrukt bleef de bloedsuikerspiegel over een dag gerekend gemiddeld 3,5 uur langer binnen het doelbereik.
Naar verloop van tijd verbeterde de prestatie van de kunstalvleesklier ook nog eens. Die verbetering was te danken aan het toepassen van adaptieve algoritmen. Over de meetperiode van 20 dagen nam de tijd dat de bloedsuikerspiegel binnen het doelbereik bleef toe van gemiddeld 36 procent op de eerste tot meer dan 60 procent op de 20e dag. Daarnaast gaven de deelnemende patiënten aan dat zij minder tijd besteedden aan het onder controle houden van hun gezondheidssituatie en zich ook minder zorgen maakten over hun bloedsuikerspiegels.
"Niet alleen verhoogde de kunstmatige alvleesklier de hoeveelheid tijd die patiënten doorbrachten binnen het streefbereik voor de bloedsuikerspiegels, het gaf de gebruikers ook gemoedsrust. Ze waren in staat om minder tijd te besteden aan het beheersen van hun toestand en zich zorgen te maken over hun bloedsuikerspiegel, en meer tijd om door te gaan met hun leven", aldus Roman Hovorka, een auteur van het onderzoek.
Breder inzetten
De goede resultaten die met de kunstalvleesklier behaald zijn bij een dergelijke risicovolle groep, patiënten met diabetes type 2 en nierfalen, is volgens de onderzoekers zeer hoopgevend. Zij verwachten dan ook dat de kunstalvleesklier goed zal functioneren bij andere diabetes patiënten, die geen last hebben van nierfalen.
In Nederland wordt komend jaar ook nader onderzoek gedaan naar de werking en (kosten)effectiviteit van de bihormonale kunstalvleesklier bij mensen die leiden aan diabetes type 1. Aan dat onderzoek, onder leiding van het UMC Utrecht, doen twaalf Nederlandse ziekenhuizen mee.
