Om onderstaande en alle andere premium artikelen te lezen, moet u inloggen of een account aanmaken.
U kunt nog {free_articles_left} premium artikel gratis lezen. Om meer premium artikelen te lezen, moet u inloggen of een account aanmaken.
Het Fontys-onderzoek ‘Stress and wearables’ is één van de voorbeelden waarin studenten van verschillende studies elkaar opzoeken en samenwerken (zie ook het artikel over transdisciplinair werken binnen Fontys op pagina 94-95, red.). In dit geval gaat het om studenten Paramedisch en studenten ICT. Het onderzoek wordt in fasen opgepakt waarbij elke student een eigen onderzoeksvraag kan formuleren en kan gaan onderzoeken. Deelonderzoeken van de verschillende studenten vormen terzijnertijd samen de conclusie uit het onderzoek. Het onderzoek is begonnen in 2023 en eindigt naar verwachting in 2025.
In het onderzoek verzamelen studenten Paramedisch de meetgegevens van patiënten met dementie, die zichzelf niet meer goed verbaal verstaanbaar kunnen maken. Dergelijke data zijn bijvoorbeeld temperatuur, spierspanning en huidgeleiding. ICT-studenten verwerken die gegevens in grafieken. Aan de hand van die grafieken kunnen conclusies worden getrokken over de mate van stress die dementie-patiënten ervaren. Omdat het hier gaat om deelonderzoeken, gaan in sommige gevallen studenten verder met het onderzoek waar hun collega’s in het curriculum zijn gestopt.
Dionne van Vegchel is één van de studenten die heeft meegewerkt aan het onderzoek. Vanuit haar studie Orthopedische Technologie aan Fontys deed ze vervolgonderzoek naar aanleiding van de resultaten van het onderzoek van twee fysiotherapiestudenten. “Door hun werk grondig te bestuderen en hun aanbevelingen mee te nemen, kon ik mijn eigen onderzoeksvraag vormgeven. Deze heb ik vervolgens besproken met de stakeholders en verder uitgewerkt”, vertelt Van Vegchel.
Deze manier van onderzoek heeft volgens Van Vegchel ook pluspunten voor het grotere plaatje: “Deze aanpak zorgt ervoor dat het onderzoek steeds verder de diepte in gaat, waarbij elke student ontbrekende stukjes kennis toevoegt. Dit brengt ons steeds dichter bij het einddoel, namelijk het verbeteren van de zorg met behulp van technologie. Hopelijk kunnen we hierdoor snel de doelgroep beter ondersteunen.”
Mickey Krekels was een van de collega-studenten van Dionne in het project, maar dan vanuit de Fontys-studie Master of Applied IT. Net als Dionne heeft ook hij zijn studie aan Fontys inmiddels succesvol afgerond en kijkt terug op een leerzame samenwerking.
“Door multidisciplinair samenwerken krijg je meer inzicht in andere vakgebieden. Ik heb daardoor veel geleerd over de zorg. De zorg-studenten verzamelden de data zelf en gaven die data aan ons door. Wanneer ik dan een opmerkelijk verschil zag in de data en in de grafiek, kon ik de studenten Paramedisch weer om uitleg vragen. Zo leerden we ook veel over elkaar vakgebied”, legt Krekels uit.
Van Vegchel voegt daaraan toe: “Multidisciplinair samenwerken biedt naar mijn mening veel toegevoegde waarde. Doordat we onze verschillende inzichten konden delen, hebben we elkaars projecten naar een hoger niveau kunnen tillen. Dit leidde tot interessante en leerzame discussies, waarbij nieuwe kennis werd opgedaan en gedeeld.”
Over en weer hebben de studenten veel van elkaar en over elkaars vak geleerd. En ook veel over zichzelf. Iets uitleggen aan een collega die niet dezelfde vaktermen spreekt, is toch een vak apart. Dat ondervond ook Krekels.
“Het was soms best een uitdaging om vanuit de techniek iets te moeten uitleggen aan medestudenten uit de zorg. Het gaat er dus in het samenwerken ook om dat je elkaar leert begrijpen, durft te vragen en geduld hebt bij het uitleggen. Ik vind dat een mooie kans bij deze manier van onderwijs en onderzoek doen.”
Van Vegchel beaamt dat en vult aan: “Ik kon waarde toevoegen aan de projecten van de ICT-studenten en kreeg tegelijkertijd nieuwe inzichten die ik vervolgens direct kon toepassen in mijn eigen onderzoek. Van de ICT-studenten heb ik veel geleerd over de technische werking van de wearable en het interpreteren van data. Daarnaast gaven zij mij waardevolle input over hoe deze data het beste kan worden verwerkt en inzichtelijk kan worden gemaakt voor andere ICT-professionals.”
Inmiddels hebben beide studenten een baan gevonden. Van Vegchel werkt als orthopedisch adviseur bij Manometric, een bedrijf dat zich richt op het ontwikkelen van de hulpmiddelenzorg. Daarbij wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt van 3D-scantechnologie zodat een perfect passende brace kan worden gemaakt voor arm of been.
“Ik ben altijd van mening geweest dat technologie onmisbaar is in de zorg”, stelt Van Vegchel. “Wanneer we technologie op de juiste manier inzetten, kan het zorgprofessionals ondersteunen waardoor er meer tijd overblijft voor directe zorg aan cliënten. Dit verbetert uiteindelijk de kwaliteit van de zorg.”
Mickey Krekels werkt inmiddels bij Vencomatic in Eersel. “Het is een bedrijf dat is gespecialiseerd in het maken van oplossingen voor volautomatische stallen voor pluimvee. Het heeft niks te maken met de gezondheidszorgsector, maar toch heb ik veel ervaring die ik tijdens mijn studie en onderzoek in de zorgsector heb opgedaan, kunnen meenemen naar mijn huidige baan. Want ook daarin werk ik veel samen met anderen, ook met mensen die minder bekend zijn met IT. En het overdragen van complexe materie aan stakeholders die verder van de materie af staan, is nou juist wat ik goed heb geleerd tijdens het onderzoek ‘Stress and wearables’”, stelt Krekels tot slot.
