Bij Adelante Kind & Jeugd is serious gaming al lang geen hype meer, maar een doordachte behandelvorm. Niet de game, maar het therapiedoel bepaalt de inzet van technologie. Kinderen met een motorische beperking oefenen doelgerichter, intensiever en met meer plezier. Wat begon als een klein initiatief, is uitgegroeid tot een breed gedragen aanpak die technologie, wetenschap en therapie samenbrengt – met tastbare impact in de behandelkamer én in het dagelijks leven van kinderen.
Impact Gaming bij Adelante startte drie jaar geleden vanuit een kleinschalig initiatief van enkele bevlogen zorgprofessionals, waaronder kinderfysiotherapeut Coen de Haan. Inmiddels wordt het programma inhoudelijk gedragen door de Haan en senior onderzoekers Ryanne Lemmens en Eugène Rameckers. Zij vormen de motor achter de doorontwikkeling, implementatie en wetenschappelijke onderbouwing van de innovatieve aanpak.
Inmiddels staat er een breed gedragen behandelconcept dat structureel is ingebed in de zorgpraktijk. Binnen een speciaal ingerichte gameroom experimenteren therapeuten met therapie-ondersteunende games, delen ze hun toepassingen, betrekken ze studenten en onderzoekers, en werken ze samen met technologiepartners aan het ontwikkelen en optimaliseren van tools.
Verlengstuk therapeut
De kern: technologie is geen doel op zich, maar een hulpmiddel om behandeldoelen te bereiken. De therapeut bepaalt – op basis van de hulpvraag van het kind – welk middel geschikt is. Dat kan een game zijn, maar net zo goed een analoge oefening.
Het aanbod is divers. Van Nintendo Switch, Wii en Kinect tot VR, interactieve projecties, Silverfit, Holomoves, aanpasbare controllers en wearables. Alleen als het motorisch leerdoel – zoals balans of knijpkracht – daarom vraagt, wordt technologie ingezet. De vraag ‘wat wil je graag weer kunnen?’ is altijd het vertrekpunt.
Enthousiasme als katalysator
Volgens de drie betrokken professionals is enthousiasme de sleutel tot succes – bij kinderen én therapeuten. Gaming sluit aan op de belevingswereld van jongeren, verhoogt de motivatie, en maakt het oefenen leuker en herhaalbaarder. Oefenen wordt een spel, terwijl de therapeut onopvallend stuurt op leerprincipes.
Therapeuten ontwikkelen nieuwe vaardigheden. Ze analyseren gamegedrag, kiezen games die passen bij motorische doelen en leren werken met niveau-aanpassingen. Omdat alle disciplines betrokken zijn – van fysiotherapeuten en ergotherapeuten tot logopedisten en psychologen – ontstaat een cultuur van kennisdelen en samen leren.
“De game is nooit het startpunt,” benadrukken Lemmens, Rameckers en De Haan, “maar volgt uit het doel van het kind. Dáár ligt de winst.”
Lees het hele artikel in de deze week verschenen editie 4 van ICT&health. Of lees het artikel in ons online magazine.
