Hoe staat het met het gebruik van technologie in de langdurige zorg?
Om onderstaande en alle andere premium artikelen te lezen, moet u inloggen of een account aanmaken.
U kunt nog {free_articles_left} premium artikel gratis lezen. Om meer premium artikelen te lezen, moet u inloggen of een account aanmaken.
Waarom is het gebruik van technologie in de langdurige zorg nog niet zo grootschalig als we wel zouden willen? Binnen het Lectoraat Health Innovations and Technology van Fontys is dit een belangrijk vraagstuk. Een van de ‘tools’ die het lectoraat daarbij gebruikt is de TARS (Technology Adoption Readiness Scale). Deze vragenlijst, in combinatie met het daaropvolgende gesprek, maakt het mogelijk om vanuit het perspectief van zorgprofessionals te ‘meten’ hoe het staat met het gebruik van een nieuw geïntroduceerde technologie.
Er zijn binnen en buiten de zorg verschillende theorieën en modellen ontwikkeld, die het al dan niet opnemen van technologie in het dagelijks werk kunnen verklaren (zie kaders twee en drie). De Technology Acceptance Readiness Scale (TARS) is hier een voorbeeld van. Hierin worden de gebruikte processen bevraagd aan de hand van 32 vragen. Daarmee kan men zich een idee vormen waaraan het nog schort in een organisatie, om te komen tot een normalisering in het gebruik ervan.Technologie niet voor iedere cliënt de juiste oplossingDe auteurs van dit artikel hebben deze vragenlijst afgenomen bij drie Nederlandse zorginstellingen voor langdurige zorg, die alle drie een nieuwe technologie zijn gaan implementeren. Bij de eerste organisatie was dat beeldzorg, bij de tweede de inzet van toezichthoudende domotica, en bij de derde het gebruik van Paro de robotzeehond. Na afname van de vragenlijst bij de zorgprofessionals werd een verdiepend gesprek gehouden met zorgprofessionals. In dit gesprek kwam naar voren wat er speelde op de werkvloer en wat zorgprofessionals belangrijk vonden met betrekking tot het gebruik van technologie.