In de gezondheidszorg draait alles om vertrouwen. Patiënten vertrouwen hun artsen, artsen vertrouwen de medicijnen die ze voorschrijven en overheden vertrouwen op de regelgevende kaders die veiligheid en werkzaamheid garanderen. De farmaceutische industrie heeft in de loop van tientallen jaren een robuuste infrastructuur opgebouwd die ervoor zorgt dat elk geneesmiddel streng wordt getest, dat zorgverleners een gespecialiseerde opleiding krijgen en dat een voorschrijfsysteem de veilige distributie regelt. Deze infrastructuur biedt vertrouwen in de medicijnen die we innemen en ondersteunt de toepassing op grote schaal.
Zet dit eens af tegen digitale gezondheid. Terwijl er ongeveer 30.000 goedgekeurde geneesmiddelen zijn, zijn er vandaag meer dan 300.000 digitale gezondheidstools beschikbaar. Onderzoek toont aan dat minder dan 20% van deze tools veilig en effectief zijn, maar toch downloaden elke dag 5 miljoen mensen een digitale gezondheidsapp. Het potentieel voor impact is enorm, maar het risico ook. Zonder duidelijke systemen moeten patiënten en artsen zich een weg banen door een overweldigende en vaak niet-gecontroleerde markt, wat leidt tot onzekerheid en aarzeling bij de adoptie.
De ontbrekende infrastructuur in digitale gezondheid
Digitale gezondheid biedt een ongekende kans om de zorg te transformeren en biedt oplossingen voor ziektebeheer, ondersteuning van de geestelijke gezondheid en preventieve zorg. Het is echter niet genoeg om alleen normen op te stellen voor veiligheid en werkzaamheid. Zonder een gestructureerde infrastructuur - vergelijkbaar met wat we in de farmaceutische industrie hebben - blijft de wereldwijde toepassing van digitale gezondheidstools gefragmenteerd en traag.
Als we willen dat digitale gezondheid een vertrouwde pijler van de gezondheidszorg wordt, moeten we de volgende belangrijke componenten vaststellen:
- Robuuste tests en certificering - Net zoals farmaceutische producten strenge klinische tests ondergaan, moeten digitale gezondheidstools worden beoordeeld op meerdere aspecten, waaronder klinische veiligheid, beveiliging, bruikbaarheid en effectiviteit. Eenmalige evaluaties zijn ontoereikend - voortdurende controle is essentieel omdat software-updates de functionaliteit en compliance-status kunnen veranderen.
- Goed opgeleid personeel - Zorgprofessionals krijgen jarenlange training over medicijnen, maar velen hebben weinig tot geen opleiding over digitale gezondheidstechnologieën. Als we van artsen verwachten dat ze digitale hulpmiddelen in hun praktijk integreren, moeten we investeren in training en begeleiding om ervoor te zorgen dat ze met vertrouwen digitale interventies kunnen voorschrijven en monitoren.
- Een voorschrijf- en afgiftesysteem - Net zoals medicijnen een gestructureerd voorschrijf- en afgiftesysteem vereisen, hebben digitale gezondheidstools een gereguleerd kader nodig voor de inzet. Artsen moeten een betrouwbaar platform hebben van waaruit ze gevalideerde digitale oplossingen kunnen aanbevelen, zodat de juiste hulpmiddelen op het juiste moment bij de juiste patiënten terechtkomen.
- Vergoedingen en financieringsmodellen - Een van de redenen waarom geneesmiddelen zo diep verankerd zijn in de gezondheidszorg is dat ze vergoed worden. Zonder financiële mechanismen om de toepassing van digitale gezondheidstools te ondersteunen, blijven ze voor velen ontoegankelijk en hebben ze moeite om te integreren in de reguliere gezondheidszorg. Overheden, betalers en verzekeraars moeten trajecten ontwikkelen voor vergoeding van digitale gezondheid om zinvolle toepassing te stimuleren.
Van standaarden naar systemen
Regelgevende standaarden alleen zullen het potentieel van digitale gezondheid niet tot leven brengen. Hoewel het hebben van een kader voor naleving een stap voorwaarts is, zal digitale gezondheid zonder een volledig ecosysteem - inclusief beoordeling, professionele opleiding, distributie-infrastructuur en vergoedingspaden - aan de zijlijn blijven staan in plaats van een centraal onderdeel van de gezondheidszorg te worden.
Het gebruik van digitale gezondheid neemt alleen maar toe. Nu miljoenen mensen dagelijks tools downloaden, is de verantwoordelijkheid om de veiligheid en werkzaamheid te garanderen groter dan ooit. We moeten verder gaan dan gefragmenteerde oplossingen en toewerken naar een alomvattend systeem dat vertrouwen opbouwt op elk niveau - zowel bij patiënten, artsen als zorgverleners.
De mogelijkheden zijn er. Nu hebben we de infrastructuur nodig om het te ondersteunen.
Wat denkt u? Heeft digitale gezondheidszorg een sterkere basis nodig om vertrouwen op te bouwen en adoptie te stimuleren?
Ik hoor graag wat je ervan vindt - laat hieronder een reactie achter en praat mee! En als dit onderwerp je interesse wekt, laten we de discussie dan voortzetten op de ICT&health World Conference in januari 2026, waar we dieper in zullen gaan op Building Trust in Digital Health. Zie ik jullie daar?
