Naast het werk in oorlogsgebieden, is War Child ook in Nederland actief. De NGO helpt kinderen in Nederlandse opvangcentra die gevlucht zijn uit oorlogsgebieden met het verwerken van hun nare ervaringen. Ze hebben hiervoor in 2015 de interventie TeamUp ontwikkeld naar aanleiding van de toenemende stroom vluchtelingen. Een gezamenlijk programma opgezet met twee andere organisaties: UNICEF en Save the Children. Een wetenschappelijk onderbouwd programma die de drie hulporganisaties elk met hun eigen complementaire expertise samen hebben ontwikkeld.
Met het programma bieden ze gestructureerde sport-, spel- en bewegingsactiviteiten zodat kinderen van 6 tot 18 jaar leren hoe ze met hun gevoel moeten omgaan. De vaardigheden die ze opdoen, zijn gekoppeld aan sociaal-emotionele thema’s die van pas komen in hun dagelijks leven. De methodiek wordt continu wetenschappelijk onderzocht en vrij verspreid naar andere landen zodat collega organisaties ter plekke de methodiek kunnen toepassen.
Inmiddels is het succesvolle programma actief in Nederland, Oeganda, Colombia, Israël, Sri Lanka en Zweden. Ook in Italië en Griekenland gaat het programma lopen, terwijl War Child daar zelf niet gevestigd is. Het is dus nadrukkelijk niet het doel om War Child te laten groeien, maar om de wetenschappelijk bewezen interventie te delen via andere organisaties om op die manier meer kinderen te bereiken. En met succes dus!
Ambassadeurs als dwarsdenkers
War Child werkt al sinds haar oprichting actief met ambassadeurs. Bekende mensen met een groot podium zoals Marco Borsato, Vivianne Miedema, Quinty Misiedjan en Martin Garrix. Een zeer gemêleerd gezelschap dat onder andere wordt ingezet omdat ze een groot bereik hebben door hun bekendheid. Wie herinnert zich niet het nummer ‘Wat zou je doen’ van Marco Borsato en Ali B dat zij in 2004 in de Kuip ten gehore brachten? Opbrengsten van concerten en speciale acties gaan geregeld volledig naar War Child – wat op haar manier met deze gelden weer hulp kan bieden.
Dit is echter niet de enige reden dat War Child met ambassadeurs werkt. Een andere, mogelijk nog relevantere meerwaarde zit in het feit dat de ambassadeurs met hun verschillende achtergronden en creatieve talenten de organisatie door hun frisse blik verder helpen te ontwikkelen en deze behoeden voor tunnelvisie. Zij denken dus ook actief mee met de ins- en outs van de organisatie. Outside-in denken, zorgen dat je er een frisse blik op krijgt noemen ze dat!
Wat kan zorg van War Child leren?
Ondanks dat ik er van uit ging dat er tussen goede doelen geconcurreerd werd om elke gedoneerde euro, vond ik het voorbeeld van TeamUp dat door de drie organisaties is opgezet mooi illustreren dat waar de euro terechtkomt in dat geval niet uitmaakt. Ze spanden zich gezamenlijk in om tot het gezamenlijke doel te komen en met succes. Zo geeft samenwerken meer slagkracht, meer financiële middelen en meer resultaat.
Dat is wel wat anders dan de marktwerking in de zorg. Waarbij groter groeien soms zelfs duurder en politiek belangrijker is dan betere zorg leveren. Bovendien illustreert de succesvolle implementatie van TeamUp in andere landen door andere organisaties dat het in de zorg zo welbekende not-invented-here syndroom daar geen rol lijkt te spelen.
In mijn gesprekken met mensen uit andere sectoren word ik vaak bevestigd in het idee dat we veel van die sectoren kunnen leren. Door vanuit een ander perspectief of met een andere bril naar problemen en uitdagingen te kijken, kun je soms tot verrassende oplossingen komen. Gaaf om te zien dat War Child juist ook om die reden met ambassadeurs werkt. Moeten wij niet veel vaker mensen van buiten de sector in onze praktijk uitnodigen en goed naar ze luisteren? Sowieso een goed begin dat u deze blog tot het einde heeft gelezen!
Ik sprak hierover met Ernst Suur, Director Marketing and Fundraising at War Child Holland die ik zeer dankbaar zijn voor zijn openheid, enthousiasme en inspiratie.
Lees hier meer over het geïntegreerde care system van War Child.
