In de zorg is vertrouwen alles. Patiënten vertrouwen hun artsen, artsen vertrouwen de medicijnen die ze voorschrijven, overheden vertrouwen op de regelgevende kaders die zorgen voor veiligheid en effectiviteit. De farmaceutische industrie heeft in de loop der decennia een robuuste infrastructuur opgebouwd, die regelt dat elk medicijn strenge tests ondergaat, dat zorgprofessionals gespecialiseerde training ontvangen en dat een voorschrijfsysteem de veilige distributie regelt. Deze infrastructuur biedt vertrouwen in de medicijnen die we gebruiken, wat adoptie op grote schaal ondersteunt.
Vergelijk dit nu met digitale gezondheid. Terwijl er ongeveer 30.000 goedgekeurde geneesmiddelen zijn, zijn er vandaag de dag meer dan 300.000 digitale gezondheidstools beschikbaar. Onderzoek toont aan dat minder dan 20 procent hiervan veilig en effectief is. Toch downloaden elke dag 5 miljoen mensen een digitale gezondheidsapp. Het potentieel voor impact is enorm, het risico ook. Zonder duidelijke systemen moeten patiënten en clinici een overweldigende en vaak onbevestigde markt navigeren, wat leidt tot onzekerheid en aarzeling in de adoptie.
Ontbrekende infrastructuur
Digitale gezondheid biedt een ongekende kans om de zorg te transformeren, met oplossingen voor ziektebeheer, geestelijke gezondheidszorg en preventieve zorg. Het stellen van normen voor veiligheid en effectiviteit is echter onvoldoende. Zonder gestructureerde infrastructuur – zoals we die in de farmaceutische industrie hebben – blijft de real-world adoptie van digitale gezondheidstools gefragmenteerd en traag.
Om digitale gezondheid tot een vertrouwd pijler van de gezondheidszorg te maken, moeten we de volgende belangrijke componenten hebben:
- Grondige tests en certificering: net zoals medicijnen rigoureuze klinische proeven ondergaan, moeten digitale gezondheidstools op meerdere dimensies worden beoordeeld, zoals klinische veiligheid, beveiliging, bruikbaarheid en effectiviteit. Eenmalige evaluaties zijn onvoldoende; continue monitoring is essentieel omdat software-updates functionaliteit en nalevingsstatus kunnen veranderen.
- Opgeleide beroepsbevolking: zorgprofessionals krijgen jarenlang training over medicijnen, maar veel hebben weinig tot geen kennis van digitale gezondheidstechnologieën. Als we verwachten dat clinici digitale tools in de praktijk integreren, moeten we investeren in training en begeleiding om ervoor te zorgen dat ze deze interventies met vertrouwen kunnen voorschrijven en volgen.
- Voorschrijfs- en implementatiesysteem: net zoals medicijnen een gestructureerd voorschrijf- en afleveringssysteem vereisen, hebben digitale gezondheidstools een gereguleerd kader voor implementatie nodig. Clinici moeten een vertrouwd platform hebben om gevalideerde digitale oplossingen aan te bevelen, zodat de juiste tools de juiste patiënten op het juiste moment bereiken.
- Vergoedings- en financieringsmodellen: één van de redenen waarom farmaceutische producten zo diepgeworteld zijn in de gezondheidszorg, is hun vergoeding. Zonder financiële mechanismen om de adoptie van digitale gezondheidstools te ondersteunen, blijven ze voor veel mensen onbereikbaar en worstelen ze om in de reguliere gezondheidszorg te integreren. Overheden, betalers en verzekeraars moeten vergoedingspaden voor digitale gezondheid ontwikkelen om betekenisvolle adoptie te stimuleren.
Van normen naar systemen
Regelgevende normen alleen zullen het potentieel van digitale gezondheid niet realiseren. Hoewel een kader voor naleving een stap vooruit is, zal digitale gezondheid zonder een volledig ecosysteem – inclusief beoordeling, professionele opleiding, distributie-infrastructuur en vergoedingspaden – aan de zijlijn blijven staan.
De schaal van de adoptie van e-health apps neemt slechts toe. Met miljoenen downloads elke dag, is de verantwoordelijkheid om de veiligheid en effectiviteit te waarborgen groter dan ooit. We moeten verder gaan dan gefragmenteerde oplossingen; werken aan een uitgebreid systeem dat vertrouwen opbouwt op elk niveau – bij patiënten, clinici en zorgverleners. De kans is er. Nu nog de infrastructuur om het te ondersteunen.
