CARE-FLOW, geleid door de Universiteit Twente (Technisch Medisch Centrum), is een vierjarig project gericht op het verbeteren van de grensoverschrijdende zorgsamenwerking tussen Nederland en Duitsland. Het project heeft als doel de efficiency en toegankelijkheid van de zorg te verbeteren door middel van slimme besluitvorming in capaciteitsplanning en optimalisatie van patiëntenstromen. Projectleider Derya Demirtas (universitair hoofddocent) en Anne Zander (universitair docent) lichten in ICT&health 5 de aanpak toe.
“Er bestaat al wel samenwerking tussen de Nederlandse en Duitse zorgpartijen”, vertelt Demirtas. “We zien in de Euregio bijvoorbeeld dat de Duitse ambulancedienst Nederlandse telefoontjes beantwoordt als de nood hoog is. En voor trauma’s is in Nederland dichter bij de grens een ziekenhuis beschikbaar dan in Duitsland. Ook in de coronatijd werd samengewerkt. Toen de Nederlandse IC’s vol lagen, sprongen de Duitse ziekenhuizen bij.”
Van ad hoc naar structureel
De gedachte achter CARE-FLOW is om vanuit de bestaande ad hoc samenwerking tot structurele samenwerking te komen. “Het mooie is dat we met de gekozen opzet de hele lijn pakken van voor de ziekenhuisopname, tijdens de ziekenhuisopname en het vervolg in de VVT”, schetst Zander. Deze omvang is mogelijk geworden omdat het project een onderdeel is van het Interreg VI-programma Duitsland-Nederland en met 2,9 miljoen euro wordt gecofinancierd door de Europese Unie, het ministerie van Economische Zaken, het MWIKE NRW, MB Niedersachsen en een aantal Nederlandse provincies.
De Universiteit Twente leidt het project: het coördineert het onderzoek, de communicatie en het projectmanagement, en ontwikkelt de datagedreven tools voor optimalisatie van de patiëntlogistiek en de interregionale zorgsamenwerking. Universiteit Münster biedt academische expertise in crises en gezondheidszorgmanagement. Het universiteitsziekenhuis van Münster biedt expertise in epidemiologie en simulatie.
Dubbele focus
Het project richt zich volgens Zander zowel op de reguliere interregionale zorg als op de zorg in pieksituaties. “Ook als sprake is van grote ongevallen of infectieziekten hebben de Nederlandse en Duitse zorgaanbieders veel baat bij samenwerking. Daarin werken ze ook al graag samen. En in het verlengde daarvan stellen wij: waarom zou je het dan voor de reguliere zorg niet ook doen.” Demirtas vult aan: “Voordeel hiervan is dat de tools voor gerichte samenwerking dan al beschikbaar zijn als zich een pieksituatie voordoet. In de coronatijd hebben we gezien dat dan niemand de tijd heeft om aan strategische oplossingen te denken.”
De focus ligt dus – gezien het te verwachten personeelstekort – volgens beiden duidelijk op efficiënter kunnen werken in de zorgverlening. “Dat is ook een van de aandachtsgebieden van het Technisch Medisch Centrum (TechMed Centrum)”, zegt Demirtas, “dus dat sluit mooi aan.” Zander voegt toe: “Daarbij hebben we ook aandacht voor hoe we de zorg beschikbaar kunnen maken voor iedereen die deze nodig heeft. Als de landsgrens echt een afbakening is, hebben mensen daar minder toegang tot zorg dan in het midden van het land. Als de grens geen probleem vormt, speelt dit niet.”
Lees het hele artikel in editie 5 van ICT&health, die op 24 oktober verschijnt.
