De afdeling plastische chirurgie van Amsterdam UMC heeft twee ton subsidie gekregen van VWS voor de ontwikkeling en implementatie van een nieuwe gebruikersvriendelijke digitale zorgomgeving voor transmannen. Via deze omgeving moet informatie over de behandeling, de risico’s ervan en de resultaten telkens op het juiste moment beschikbaar zijn.
In totaal ontvangt de afdeling plastische chirurgie van Amsterdam UMC heeft negen ton subsidie om projectmatig ‘samen beslissen’ door patiënt en behandelaar duurzaam in te bouwen in de zorg voor transmannen. De uitrol ervan vindt plaats in het multidisciplinaire Kennis- en Zorgcentrum voor Genderdysforie (KZcG).
Individuele keuzehulpen
Er bestaat al enige tijd een algemene online keuzehulp voor transmannen. Omdat de behandelwensen sterk uiteen lopen en om de zorg vanuit verschillende specialismen optimaal te kunnen afstemmen op de individuele transman voorziet het project ‘samen beslissen’ in ontwikkeling van op het individu gerichte keuzehulpen. Beschikbare (uitkomst)informatie over bijvoorbeeld complicaties en patiënttevredenheid van de verschillende ingrepen wordt gebundeld en toegevoegd aan de keuzehulp.
Het duurzaam inbedden van ‘samen beslissen’ in de zorg voor transmannen duurt twee jaar. Er wordt begonnen met het verzamelen en toegankelijk maken van informatie over de uitkomsten van de verschillende chirurgische behandelingen en patiënttevredenheid.
Er worden individuele keuzehulpen ontwikkeld. Daarna komt alle informatie beschikbaar in de digitale zorgomgeving zodat die gedurende het behandeltraject altijd beschikbaar is om weloverwogen ‘samen te beslissen’. Zorgverleners krijgen extra training in ‘samen beslissen’.
Online keuzehulp nog onvoldoende benut
De mogelijkheden van (online) keuzehulpen worden echter onvoldoende benut. Dat blijkt uit recent onderzoek waaraan Patiëntenfederatie Nederland heeft meegedaan. In het rapport ‘Het gebruik van keuzehulpen’ worden harde conclusies getrokken over de inzet van een achttal keuzehulpen, waarvan vier digitale toepassingen. Zelfs voorstanders van Samen Beslissen-trajecten zetten keuzehulpen vaak nog niet systematisch in, zo blijkt.
Keuzehulpen worden vaak uit persoonlijke overwegingen ingezet. Het doel van gedeelde besluitvorming – waar 98 procent van de patiënten voorstander van zou zijn – wordt niet gerealiseerd door alleen het beschikbaar stellen van de benodigde instrumenten.
