In ziekenhuizen raken neusmaagsondes regelmatig los. Dat veroorzaakt ongemak voor patiënten en extra werk voor zorgverleners. Een nieuwe oplossing, de nasal bridle, biedt uitkomst: een stevige fixatie zonder pleisters. Wat begon als een verpleegkundig initiatief, is inmiddels succesvol ingevoerd op meerdere afdelingen en draagt bij aan betere zorg.
Een neusmaagsonde is een slangetje dat via de neus in de maag wordt ingebracht om voeding of medicatie toe te dienen. Tot nu toe werden sondes meestal vastgezet met pleisters op neus of wang, maar die laten in de praktijk vaak los. “Dat moet anders kunnen”, dacht leerling IC-verpleegkundige Marco Sijben toen hij voor zijn opleiding Bachelor of Nursing (BoN) een verandervoorstel mocht schrijven voor de afdeling Maag-, Darm- en Leverziekten. Zijn zoektocht leidde naar de nasal bridle, een methode die de sonde stevig en betrouwbaar op zijn plaats houdt.
Magneten via neusgaten
Bij de plaatsing van de nasal bridle worden voerdraden met kleine magneten aan beide uiteinden via de neusgaten ingebracht. Het gaat dan om het neusschot heen en via een neusgat naar buiten, waar het met een clip wordt vastgemaakt aan de neusmaagsonde. Sijben onderzocht wat er nodig was om de nasal bridle in VieCuri te implementeren en zette de voor- en nadelen op een rij. De nasal bridle mag drie maanden blijven zitten waarbij de sonde als dat nodig is tussentijds kan worden verwisseld. Dat is goedkoper dan het herhaaldelijk laten inbrengen van een losgeraakte sonde.
Omdat het losraken meestal ‘s nachts gebeurt en een sonde de volgende dag pas opnieuw kan worden ingebracht, kan dit ook nadelig zijn voor de voedingstoestand van een patiënt. Op basis van de verzamelde informatie kwam er een proef, waarbij de indicaties en werkwijze voor gebruik van de nasal bridle bij MDL-patiënten werden vastgesteld en beschreven. Ook werd de nodige scholing voor MDL-verpleegkundigen toegevoegd aan de vaardigheidstraining.
Vervanging bij antiplukhandschoen
Verwarde patiënten trekken regelmatig zelf hun neusmaagsonde eruit, wat herplaatsing noodzakelijk maakt. Dit is niet alleen oncomfortabel, maar kan ook irritatie veroorzaken in neus, keel of slokdarm. Om dit te voorkomen, worden soms antiplukhandschoenen gebruikt. Dit zijn dikke handschoenen die het grijpen bemoeilijken. Omdat dergelijke vrijheidsbeperkende maatregelen liever worden vermeden, schreef verpleegkundige Renske Verstegen tijdens haar BoN-opleiding een verandervoorstel voor het gebruik van de nasal bridle op de Neurologieafdeling. Ze analyseerde de situatie, sprak met gebruikers en ontwikkelde een implementatieplan. Hierdoor wordt de nasal bridle nu ook op deze afdeling toegepast.
Overdracht naar de thuiszorg
Hoewel de nasal bridle succesvol is ingevoerd op meerdere ziekenhuisafdelingen van VieCuri, wordt deze na ontslag vaak onnodig verwijderd door thuiszorgverpleegkundigen. Dit bracht MDL-teamleider Wilco Trumpie ertoe om hbo-verpleegkundestudenten Demi Knoops en Silke Pleunis onderzoek te laten doen naar de overdracht van zorg rondom de nasal bridle. Uit hun presentatie op de Inspiratiemarkt Verpleegkundig Onderzoek bleek dat er nog te weinig kennis is over nazorg bij een nasal bridle. Scholing voor thuiszorg blijkt lastiger te organiseren, waardoor de focus nu ligt op voorlichting aan patiënt of naaste bij het gebruiken van de nasal bridle.
De nasal bridle heeft zich ontwikkeld van een veelbelovende innovatie tot een waardevolle oplossing binnen meerdere ziekenhuisafdelingen, met voordelen voor zowel patiënten als zorgverleners. Door voortdurende scholing en onderzoek kan het gebruik en de nazorg nog verder worden geoptimaliseerd. Zo blijft verpleegkundig onderzoek volgens VieCuri een essentiële drijvende kracht achter betere patiëntenzorg.
Veranderingen inzetten
In april van dit jaar schreven we een verhaal op deze website over Dr. Theresa McDonnell, SVP & Chief Nurse Executive bij Duke University Health System. Daarin geeft ze uitleg over de invloed op het verpleegkundig personeel van innovatie, AI-gestuurde hulpmiddelen en samenwerking in de frontlinie. Ze beschrijft een toekomst waarin verpleegkundigen zich niet alleen aanpassen aan veranderingen, maar deze veranderingen ook vaak inzetten of leiden.
